Sa ilalim ng nagliliyab na buwan, Ating pagmamahalan, tila’y sayang-saya. Ngunit ang pag-ibig, tila’y may kapalaran, Sa paglipas ng oras, ‘di mo namamalayan. Pag-ibig, pusong naglalakbay sa dilim, Sa mga alaala, nag-uugma ang kahapon. Sa bawat ngiti, at tamis ng mga halik, Pag-ibig, isang himala, wagas at totoo. Bawat pagtingin, may kwento’t lihim, Mga kamay na magkahawak, tila’y di-mabilang. Sa paglipas ng mga araw, sulyap na naglalaho, Ngunit pag-ibig natin, sa alaala’y nagtatagpo. Pag-ibig, pusong naglalakbay sa dilim, Sa mga alaala, nag-uugma ang kahapon. Sa bawat ngiti, at tamis ng mga halik, Pag-ibig, isang himala, wagas at totoo. Ngunit minsan, pag-ibig ay parang ulan, Nagbibigay ng saya, ngunit may sakit na tama. Ngunit kahit paano, tayong dalawa, Ang pag-ibig natin, sa bawat tagpo ay pinaikli. Hayaan natin ang mga alaala, maging alitaptap, Na nagdadala ng liwanag sa gabi ng lungkot. Pag-ibig natin, tula na di mabilang, Sa bawat taludtod, pag-ibig natin ay sumisiklab. Pag-ibig, pusong naglalakbay sa dilim, Sa mga alaala, nag-uugma ang kahapon. Sa bawat ngiti, at tamis ng mga halik, Pag-ibig, isang himala, wagas at totoo. Sa paglipas ng mga taon, at pag-ibig natin ay tulad ng awit, Hawak-kamay tayong dalawa, sa landasin ng ating pag-ibig. Sa alaala’y nananatili, ang pag-ibig natin ay walang hanggan, Sa puso’t isipan, tayo’y magkasama, buong-buo’t di-mabilang.